Sapporo
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
08 Juli 2014 | Japan, Sapporo
Na Asahikawa was het dan vanaf 2 juli de beurt aan Sapporo, de hoofdstad van Hokkaido. Het duurde net iets minder dan 2 uur om er te komen. Wederom verbleef ik in een hostel. Deze lag in Susukino, het grootste entertainment district van Sapporo.
Hier aangekomen eerst de was gedaan, moet ook gebeuren… Daarna een stukje gelopen in de buurt, en er bleek een overdekte winkelstraat te zijn, waar ik wat heb gegeten ’s avonds.
De 3e ben ik eerst naar het Sapporo Sweets Cafe gegaan, wat in een ondergronds winkelcentrum ligt, tussen twee metrostations in. Dit is een café waar gebak van verschillende patissiers uit de regio verkocht worden. Hier lekker thee gedronken met een stukje chocoladetaart, mmm.
Vervolgens naar de Sapporo TV Tower gegaan. Vanaf hier heb je mooi uitzicht over de stad. Hier dichtbij was de Sapporo Clock tower; een oude, houten klokkentoren van Amerikaans design. Het is een van de weinig westerse gebouwen die nu nog over zijn, nadat in de jaren 1870’ de stad is ontwikkeld met hulp van de Amerikanen. De klok doet het nog steeds. Binnenin was een klein museum, wat ik eerlijk gezegd niet al te interessant vond.
Daarna naar Sapporo Factory gelopen, een warenhuis gevestigd het gebouw wat vroeger een fabriek was voor Sapporo Bier. Een bakstenen gebouw, wat je in Japan eigenlijk nooit tegenkomt, vanwege de aardbevingen. Ik dacht hier wel een tijdje te kunnen gaan winkelen, maar het was vooral sportkleding, interieur… weinig alledaagse kleding. Wel een mooi gebouw. In het atrium nog een lekkere crèpe gegeten. Ongezond, maar lekker. Moeten ze in Nederland ook hebben.
De volgende dag ben ik de tram ingestapt, en van waar ik uitstapte was het nog een paar honderd meter lopen naar Mt. Moiwa. Een bescheiden bergje van 531 meter, maar direct naast de stad. Hier ben ik eerst met de ropeway gegaan, die je ongeveer driekwart omhoog brengt. Vanaf de ropeway is te zien dat er legers koolwitjes de berg bewonen.
Na de ropeway is er nog een ‘mini cable car’ naar de top, maar dat is wel erg lui, voor zo’n klein stukje. Daarom ben ik het laatste stukje gaan lopen. Duurde maar 15 minuten…
Bovenop de berg is een kunstwerk waar je slotjes aan kunt hangen, en een uitzicht over de stad, en de bergen achter je. Ook is er een restaurant, waar ik heb geluncht. Wel apart, lunchen met zo’n uitzicht. Later nog wat door een ondergronds winkelcentrum gestruind en oorbellen gekocht.
5 juli ben ik naar Otaru gegaan, maar een klein uurtje met de trein vanuit Sapporo. Een klein stukje voor het einde van de rit, rijdt de trein letterlijk 5 meter naast de zee. Otaru is een toeristisch havenstadje met veel historische gebouwen. Ook het kanaal is er heel bekend. Hier ben ik eerst langs gelopen, en toen ben ik naar de zee gelopen. Daarna door de winkelstraatjes gelopen, waar heel veel winkeltjes zitten met leuke handgemaakte spulletjes en souvenirs, vaak van glas.
De volgende dag ben ik naar het Shiroi Koibito Park geweest. Shiroi Koibito is het bekendste souvenir om te kopen in Sapporo; twee lagen koekjes met een laag witte chocolade ertussen. In het park kun je neerkijken op de productielijn van de koekjes. De fabriek wordt nu namelijk nog steeds gebruikt. Maar behalve dat is er nog veel meer te zien: een verzameling kopjes, chocoladedoosjes, chocoladeverpakkingen, grammofoons, oud speelgoed, snoep (en de productie ervan). Ook was er nog een mooie tuin, waar ik een Shiroi Koibito softijsje heb gegeten.
De 7e was een rustdag; heb alleen maar niks gedaan en eventjes gewinkeld.
Vandaag ben ik dan naar Jozankei Onsen geweest. Hier zijn veel hotels en resorts, met hun eigen onsens (spa’s). Buiten vind je ook vaak kleine voetenbaden.
Even rondgelopen, en toen eerst maar chahan (gebakken rijst) gegeten, want het was al bijna half twee. Daarna heb ik een onsen van een van de vele hotels bezocht.
Morgen vertrek ik weer naar het grootste eiland van Japan, Honshu. Met het vliegtuig vlieg ik van Sapporo naar Osaka, en ga ik meteen door met de trein naar het gastgezin waar ik afgelopen zomer verbleef, maar deze keer voor 2 nachtjes. Leuk om ze weer te ontmoeten.
Hier aangekomen eerst de was gedaan, moet ook gebeuren… Daarna een stukje gelopen in de buurt, en er bleek een overdekte winkelstraat te zijn, waar ik wat heb gegeten ’s avonds.
De 3e ben ik eerst naar het Sapporo Sweets Cafe gegaan, wat in een ondergronds winkelcentrum ligt, tussen twee metrostations in. Dit is een café waar gebak van verschillende patissiers uit de regio verkocht worden. Hier lekker thee gedronken met een stukje chocoladetaart, mmm.
Vervolgens naar de Sapporo TV Tower gegaan. Vanaf hier heb je mooi uitzicht over de stad. Hier dichtbij was de Sapporo Clock tower; een oude, houten klokkentoren van Amerikaans design. Het is een van de weinig westerse gebouwen die nu nog over zijn, nadat in de jaren 1870’ de stad is ontwikkeld met hulp van de Amerikanen. De klok doet het nog steeds. Binnenin was een klein museum, wat ik eerlijk gezegd niet al te interessant vond.
Daarna naar Sapporo Factory gelopen, een warenhuis gevestigd het gebouw wat vroeger een fabriek was voor Sapporo Bier. Een bakstenen gebouw, wat je in Japan eigenlijk nooit tegenkomt, vanwege de aardbevingen. Ik dacht hier wel een tijdje te kunnen gaan winkelen, maar het was vooral sportkleding, interieur… weinig alledaagse kleding. Wel een mooi gebouw. In het atrium nog een lekkere crèpe gegeten. Ongezond, maar lekker. Moeten ze in Nederland ook hebben.
De volgende dag ben ik de tram ingestapt, en van waar ik uitstapte was het nog een paar honderd meter lopen naar Mt. Moiwa. Een bescheiden bergje van 531 meter, maar direct naast de stad. Hier ben ik eerst met de ropeway gegaan, die je ongeveer driekwart omhoog brengt. Vanaf de ropeway is te zien dat er legers koolwitjes de berg bewonen.
Na de ropeway is er nog een ‘mini cable car’ naar de top, maar dat is wel erg lui, voor zo’n klein stukje. Daarom ben ik het laatste stukje gaan lopen. Duurde maar 15 minuten…
Bovenop de berg is een kunstwerk waar je slotjes aan kunt hangen, en een uitzicht over de stad, en de bergen achter je. Ook is er een restaurant, waar ik heb geluncht. Wel apart, lunchen met zo’n uitzicht. Later nog wat door een ondergronds winkelcentrum gestruind en oorbellen gekocht.
5 juli ben ik naar Otaru gegaan, maar een klein uurtje met de trein vanuit Sapporo. Een klein stukje voor het einde van de rit, rijdt de trein letterlijk 5 meter naast de zee. Otaru is een toeristisch havenstadje met veel historische gebouwen. Ook het kanaal is er heel bekend. Hier ben ik eerst langs gelopen, en toen ben ik naar de zee gelopen. Daarna door de winkelstraatjes gelopen, waar heel veel winkeltjes zitten met leuke handgemaakte spulletjes en souvenirs, vaak van glas.
De volgende dag ben ik naar het Shiroi Koibito Park geweest. Shiroi Koibito is het bekendste souvenir om te kopen in Sapporo; twee lagen koekjes met een laag witte chocolade ertussen. In het park kun je neerkijken op de productielijn van de koekjes. De fabriek wordt nu namelijk nog steeds gebruikt. Maar behalve dat is er nog veel meer te zien: een verzameling kopjes, chocoladedoosjes, chocoladeverpakkingen, grammofoons, oud speelgoed, snoep (en de productie ervan). Ook was er nog een mooie tuin, waar ik een Shiroi Koibito softijsje heb gegeten.
De 7e was een rustdag; heb alleen maar niks gedaan en eventjes gewinkeld.
Vandaag ben ik dan naar Jozankei Onsen geweest. Hier zijn veel hotels en resorts, met hun eigen onsens (spa’s). Buiten vind je ook vaak kleine voetenbaden.
Even rondgelopen, en toen eerst maar chahan (gebakken rijst) gegeten, want het was al bijna half twee. Daarna heb ik een onsen van een van de vele hotels bezocht.
Morgen vertrek ik weer naar het grootste eiland van Japan, Honshu. Met het vliegtuig vlieg ik van Sapporo naar Osaka, en ga ik meteen door met de trein naar het gastgezin waar ik afgelopen zomer verbleef, maar deze keer voor 2 nachtjes. Leuk om ze weer te ontmoeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
